Bahar getiren: Garip bir hüzün
Biz neden o güzeller gibi olamıyoruz? Rabbine teslimiyet içerisinde olanlar gibi.
Bazen canım o denli sıkılıyor ki dostlar, bazı işler için Allah’a elimde olmadan kızıyorum daha doğrusu darılıyorum diyelim. Yoksa ona kızmak kimin haddine. Sonra birden ettiğim dualar karşılığını bulmuş oluyor, imkânsız gibi görünen işler kendiliğinden çözüme kavuşuyor. İşte böyle dostlar, durum bu olunca benim içimi hüzün kaplıyor. Sanki istenmeyenler gibi hissediyorum kendimi. Hani Allah sevdiği kulunun kendine yakarması hoşuna gittiği için onun duasını hemen kabul etmezmiş ya sesini biraz daha duyabilmek için, biz onlardan değilmişiz gibime geliyor.
Hüzünleniyorum.
